Ponekad mi se umori duša
od ispraznih i kurtoaznih priča
te raznoga kiča.
Ponekad mi se umori duša
od osmijeha patvorenih
i srca zatvorenih.
Ponekad mi se umori duša
od dodira hladnih
i umova gladnih,
koji hrane se
moći, manipulacijom
i ljudskom kapitulacijom.
Ponekad mi se umori duša
od onih koji prodali svoj su obraz
i više u njima ne prepoznajem
pravi odraz.
Ponekad mi se umori duša
od prijetvornih pogleda
onih koji gledaju
kao iz dvogleda.
Ponekad mi se umori duša
od ovog lažnog svijeta,
koji oko sebe širi
trulež i smrad,
ali se duša ne umori
od onih koji žive
ljepotu i sklad.
Milan Troskot, Živi trenutak
